வாணியை வணங்குவோம்!

வாக்கிலே என்றும் உனது

வார்த்தையே வேண்டும்; என்றன்

நோக்கிலே பிழைகள் அற்ற

நுகர்ச்சியே வேண்டும்;வாழ்க்கைப்

போக்கிலே பொய்ம்மை சேராப்

புதுமைகள் வேண்டும்;நெஞ்சில்

தேக்கிநான் வேண்டுகின்றேன்;

தேவைகள் அருள்வாய்,வாணீ!

கல்விதான் பெரிதா? செல்வம்

காண்பதே பெரிதா? இதிலே

நல்லது யாதென் றிங்கு

நவில்வதைச் சிந்திக்கின்றேன்:

செல்வத்தைச் செல்வம் என்று

சிந்திக்கும் அறிவில் லாது

செல்வதைப் பெற்ற வாழ்க்கை

சிதைந்துதான் போகும்,வீணே!

கல்வியைப் பெற்ற வாழ்வில்

கசடுகள் சேரா; அதுவே

செல்வமாய்த் திகழ வாழ்வோர்

சிதைவதும் இல்லை; அதனால்

கல்வியே உயர்ந்த தென்று

காண்கிறேன்; வாணி என்றன்

செல்வமாய்த் திகழு கின்றாள்;

சிந்தனை வேறு எதற்கு?

உலகிடைப் பிறந்த மாந்தர்

உணர்கின்ற அறிவைப் பெற்று

‘நலமெது? தீதெது?’ என்று

நாடினால் அதுதான் வாழ்வின்

பலம் மிகு துணையாய் மாறி

பலவிதம் உயர்த்தும்;அதனால்

கலைமகள் மாந்தர் வாழக்

கருப்பொருள்; கண்டீர் இங்கே!

வாணியைப் போற்றி நின்றால்

வாழ்க்கையில் அறிவு கூடும்;

வாணியால் சேரும் செல்வம்

வளர்ந்திடும் நித்தம் நித்தம்!

வாணியால் தோல்வி இல்லை;

வாழ்க்கையில் வெறுமை இல்லை;

‘வாணியே, வா,நீ’ என்று

வணங்குதல் செய்வோம் வாரீர்!

இவண்-

கிருஷ்ணன்பாலா

13.10.2013